Wat is dit toch gaaf!

Dag 2. Mijn tour vertrekt om 6.30 uur. Ik wordt opgehaald door Victor. Victor is een Costaricaanse (Costaricanen worden Tico's genoemd) gids die (wat hij mij later vertelde) bij de special forces heeft gezeten en privé bodyguard is geweest. We vertrekken en pikken nog twee andere mensen op: Lilliane en haar zoon Charly. Beide afkomstig uit Costa Rica, maar ze spreken gelukkig perfect Engels en zijn super aardig. Op naar vulkaan Irazu.

De vulkaan is prachtig. Op 2000 meter hoogte is het wel wat frisser, maar nog steeds een prima temperatuurtje. De Tico's bevriezen echter bijna. Dit zijn ze niet gewend!

Volgende stop: ontbijt. Typisch Costaricaans. We eten rijst met bonen en drinken koffie. Jaja koffie. Ik denk dat ik er toch aan moet gaan geloven.

We rijden verder door de bergen naar de Sarapiqui rivier om wildlife te spotten. Ik wil krokodillen zien! Het landschap is echt prachtig. Heel groen en veel mooie bloemen.

We komen aan bij de boot, waar we verse ananas en papaya eten. Costa Rica is exporteur van tropisch fruit en overal kan je heerlijk en goedkoop fruit krijgen. We varen met de boot en zien leguanen, een alligator, vogels en apen, maar helaas geen krokodil!

Na een uurtje komen we aan bij een tropische tuin waar Victor, die letterlijk alles weet, ons kikkers, vlinders, spinnen en orchideeën laat zien.

Om 16.00 uur is het tijd om terug te gaan. Wat heb ik een mooie dag gehad met leuke interessante mensen! Victor dropt me af bij het hostel en geeft m'n z'n e-mailadres met de boodschap: als er iets is, laat het me weten. Wat lief!

Eenmaal terug bij m'n kamer blijk ik een nieuwe roommate te hebben: Christoph uit Zwitserland. Samen gaan we wat eten in de stad. Christoph reist een half jaar door Midden- en Zuid-Amerika en is net in Costa Rica begonnen om Spaans te leren. Hij vertrekt twee dagen later naar Nicaragua.

De volgende dag vertrek ik bepakt en bezakt met de lokale bus richting La Fortuna in het noorden van Costa Rica. De bus zit vol met Tico's en een paar toeristen. Ik ontmoet twee jongens en een meisje uit Ierland die al een paar maanden op reis zijn. Ze zijn begonnen bij Burning Man festival in de US en via Mexico, Guatemala, Honduras, El Salvador en Nicaragua in Costa Rica beland. Wat een gave reis! Na 100 keer stoppen en rijdend over hobbelige wegen door de bergen kom ik 5 uur later in La Fortuna aan. De busreis was trouwens maar 5 dollar!

Vanuit het busstation loop ik door het centrum van La Fortuna naar mijn hostel. Ik open het hek en.... ik ben in het paradijs beland! Wat een gaaf hostel is dit. Tropische tuin en zwembad. Ik loop mijn kamer binnen en zie gelijk Alon, die uit Israël komt. Het klikt leuk en we besluiten wat te gaan eten. Dan komt ook Alex uit Schotland binnen die al 3 Amerikanen heeft ontmoet en we eten wat met z'n allen.

Een van de mooiste dingen merk ik van alleen reizen is dat je zoveel mensen ontmoet.
Een van de Amerikanen is Joe. Hij is echt een prototype Amerikaan: corpulent en luidruchtig, maar wel erg gezellig. Na nauwelijks een uur bij elkaar te zitten vertelt hij dat hij een ex AAer (Anonymous Alcoholist) is. Hij zit overigens wel de hele avond aan de drank.

Na het eten gaan we naar de reggae bar. Dansen en cocktails.

Om 1.00 uur ben ik moe en ga ik met Alon weer terug naar het hostel. Daar aangekomen blijken we twee nieuwe roommates te hebben. Twee Nederlandse meiden: Eva en Vivienne uit Rotterdam. Ze gaan een paar dagen later naar Nicaragua en we besluiten direct dat ik met ze mee reis in de bus. Erg fijn, want de grensovergang is een heel gedoe en een lokale bus pakken is best spannend als je geen Spaans spreekt.

Als we allemaal liggen te slapen, komt om 3.00 uur 's nachts ook Alex terug. Iedereen wordt wakker, want Alex gaat over z'n toeren, omdat er iemand anders is zijn bed ligt: "Who the fuck is that guy, who's laying in my bed!?! Uiteindelijk weten we hem te kalmeren en moeten we er hard om lachen. Never a dull moment here!